“Er waren veel coronamaatregelen in Portugal, maar ik zat toch liever daar dan hier”

Caya Boode (20) is eerstejaars Sportkunde aan Hogeschool InHolland in Haarlem. Vorig jaar heeft ze gereisd en gewerkt.

“Samen met een vriendin wilde ik eind vorig jaar naar Lapland gaan, om daar op kinderen en husky’s te passen. We hadden onze reis al uitgestippeld, toen we hoorden dat er een grote corona-uitbraak was in Lapland. Het was beter als we niet zouden komen, zei de familie waar we zouden verblijven. 

Spontaan naar Tenerife

Natuurlijk waren we teleurgesteld, maar het was zo’n spontaan idee dat we weinig tijd hadden om ernaar uit te kijken. Daardoor ga je er toch minder waarde aan hechten. Ik had het veel erger gevonden als mijn reis naar Portugal niet door had kunnen aan. Daar keek ik al twee jaar naar uit.

In plaats van naar Lapland zijn die vriendin en ik in maart spontaan naar Tenerife gegaan. Via  WorkAway nodigde een andere reiziger ons uit om een maand in een villa in Tenerife te verblijven. Nog geen week later zaten we daar. We hebben vooral vakantiegevierd en veel mensen ontmoet.

Eerste solotrip

Ook mijn reis naar Portugal is doorgegaan. Via Frankrijk en Spanje ben ik met de trein naar Portugal gereisd. Daar heb ik een Portugese cursus en een surfcursus gedaan, volgens plan. Door corona waren er alleen veel minder aanmeldingen dan normaal. We zaten met z’n drieën in een appartement voor acht. We hadden veel ruimte, maar ik had het toch leuk gevonden als er meer aanmeldingen waren. Daarna heb ik nog zes weken vrijwilligerswerk gedaan in de Algarve, bij een vakantiecentrum voor kinderen met een beperking.

Het was mijn eerste solotrip, en het beviel enorm goed. Ik heb vooral geleerd om sneller op anderen af te stappen en vrienden uit allerlei landen gemaakt.

Fysieke lessen

In Portugal waren er veel coronamaatregelen, waardoor we bijvoorbeeld niet op stap konden. Ook kon ik in mijn vrije weekenden geen tripjes maken, omdat het vakantiecentrum niet wilde dat vrijwilligers besmet zouden raken. Jammer, maar begrijpelijk. En maatregelen waren er in Nederland ook. Dan zit ik toch liever in Portugal.

Afgelopen september ben ik begonnen aan Sportkunde. Ik wist vorig jaar al dat ik die opleiding wilde doen. Veel lessen zijn weer fysiek, dat is toch fijn bij een sportopleiding. Vanaf februari kan ik waarschijnlijk een kamer overnemen van een vriendin. Het kamertekort is groot, dus ik prijs mezelf gelukkig met deze kans.”

“Vorig jaar waren alle colleges online: dat voelt toch een beetje als nepstuderen”

Eva Stevenhagen (19) is tweedejaars Geneeskunde aan Universiteit Leiden.

“Eindelijk ontdek ik wat écht studeren is. Bijna al mijn colleges zijn weer fysiek. Ik zit met honderden andere studenten in een collegezaal en loop rond op een drukke campus. Zo had ik me studeren voorgesteld. Vorig jaar was alles online. Ik heb geen enkele keer in een collegezaal gezeten. Dat voelde toch een beetje als nepstuderen.

Voetbal als uitlaatklep

Ik had weinig contact met medestudenten. Gelukkig kon ik mezelf nog redelijk goed motiveren. Het scheelde dat voetbal gewoon doorging. Dat is een uitlaatklep voor mij. Ik voetbal op hoog niveau. Inmiddels speel ik bij de vrouwen, vorig jaar zat ik in een team onder 19. Zonder die afleiding was het jaar nog zwaarder geweest.

Aan het begin van dit collegejaar ontmoette ik eindelijk de mensen die ik alleen van een scherm kende. Best gek. We voelden ons allemaal weer eerstejaarsstudenten, voor het eerst met z’n allen op de universiteit. 

Kamerzoektocht

Inmiddels leer ik steeds meer mensen kennen. Ook het studentenleven begint langzaam op gang te komen. Vanwege mijn vele voetbaltrainingen ben ik nog niet heel actief. Maar ik overweeg wel om volgend jaar bij een vereniging te gaan.

De studie bevalt goed. Ik zoek alleen nog een studentenkamer, en stuur iedere week meerdere mailtjes. Laatst had ik een hospiteeravond, maar daar vonden ze me te jong. Ach, volgende keer beter. De aanhouder wint, toch?”

“Ik vind het een opluchting om het weer druk te hebben” 

Silke Weeber (19) is eerstejaars zang aan de Herman Brood Academie, richting pop. Vorig jaar deed ze een programma bij studiekeuzeorganisatie Intermijn en heeft ze gewerkt.

“Ik twijfelde over mijn studiekeuze. Het liefst wilde ik iets met muziek doen. Maar moest ik wel voor zo’n onzeker beroep kiezen? Uiteindelijk besloot ik gewoon auditie te doen voor verschillende muziekopleidingen. Eerst maar eens horen of ik überhaupt goed genoeg was. En ik vond het ook zonde om iets ‘veiligs’ te studeren wat ik niet leuk vond.

Duw in de goede richting

Na mijn auditie aan de Herman Brood Academie hoorde ik meteen dat ik aangenomen was. Ik was in de wolken. Ik zit hier enorm op mijn plek. Het is geweldig om omringd te worden door mensen met dezelfde passie. Corona had – en heeft – natuurlijk veel invloed op de muziekwereld. Maar als ik over drie jaar klaar ben, ziet de wereld er weer heel anders uit.

Aan het begin van mijn tussenjaar volgde ik een studiekeuzeprogramma bij Intermijn. Daar heb ik een duw in de goede richting gekregen. Ik had weinig ritme tijdens mijn tussenjaar. Ga iets doen, zeiden ze daar, maak afspraken met jezelf. Daardoor heb ik me voor meerdere muziekscholen aangemeld. Zonder Intermijn was het vast ook goed gekomen, maar het was een fijne stok achter de deur.

Zelfstandiger geworden

Tijdens mijn studiejaar ben ik vooral druk geweest met aanmeldingen en audities. Ook heb ik muziek gemaakt en gewerkt. Tegelijkertijd was het een rustig jaar. Niemand van mijn vrienden volgde een tussenjaar, nieuwe mensen leerde ik niet kennen. Ik ben veel alleen geweest, maar dat was misschien ook wel goed voor me. Ik ben zelfstandiger geworden.

Ik vind het een opluchting om het nu weer druk te hebben. Veel lessen zijn fysiek. Daar zijn de leraren ook blij mee, volgens mij. Samen muziek maken moet je in het echt doen, niet via een liveverbinding.”

Door: Nationale Onderwijsgids / Bente Schreurs